Småkallantraversen

 Arild Meyer leier an turen. Småkallantraversen opp til høgre i biletet.

 Nok ein strabasiøs "Meyer-anmarsj"

 Lunsj ved innsteget. Utsikt austover

 Kultur

 Jørgen ser på og drøymer om Storpillaren

 Håvard støtar på svaet

 Los mafiosos: Marthe, Turid, Arild og Anders

 Los stupidos: Eg og Jørgen

 Ellinor

 Tilbakeblikk på ruta

 Håvard, Ellinor og Halstein nærmar seg , berre litt nedover før siste oppoverbakke...

Anders og Arild på toppen. Marthe og Turid på siste lengd mot toppen. Skikkeleg svaklatring med stive støvlar og håplause sikringsmoglegheiter

Lofotosafari

Ein kveld med fint ver og ikkje så mykje på programmet: perfekt for fisking og fotosafari i Henningsvær

Jørgen

 Turid og Jørgen

Eit heilhjarta forsøk: Kvandalstind

Etter ein strabasiøs anmarsj i fjøresteinane på glatte steinar og svaberg kom me til ei koseleg bukt, med ein gamal gard og ein ca like gamal mann.

Men anmarsjen var langt ifrå unnagjort.... 400 høgdemeter med buskbaksing...

...og snørennetrasking...

heilt til me kom hit.... Til eit høgt opptak som ikkje eingang Kamikaze-Meyer fekk has på.

Kva sa Arild Meyer eigentleg til Turid???

Turen nedatt snørenna var raskt unnagjort!

Henningsvær i sikte, men framleis eit par timar med busk- og fjøresteinvandring att.

Pianohandler Lunds drøm

 Nok ein klassikar og topp-50rute måtte kryssast av i boka. Pianohandler Lunds rute på Pianokrakken like ved Henningsvær. Eg og Turid: stas på standplass

 Turid toppar ut. Nøgd med ruta.

 Jørgen følgde hakk i hæl.

Joda, nøgd han og, og eg.

Svolværgeita - 1910ruta

 Eit besøk på Svolværgeita er som obligatorisk å rekne. Turid studerar føraren

 Me bestemte oss for 1910-ruta, kortaste veg mot toppen, i håp om å rekke opp og ned innan dei faretruande skyene byrja å sleppe regn...

 Utsikt frå innsteget

 Utsikt mot Svolvær by frå toppen

 J fiksar rapell mellom horna.

 Horna

 Svolværgeita

Ja, det liknar litt på ei geit

Lundeklubben

På dagen hadde me intro i den flotte formen for klatring: korttauing. Du tek med deg venen din på tur, og går med eit kort tau mellom dykk. Nokon gongar berre leiar du han bak deg, slik som Håvard og Jonas. Udiskutabelt den tryggaste forma for klatring.... Andre gonger puttar du inn ein sikring eller to, latar som du har satt ein standplass, ropar til venen at du har satt standplass og dreg den heldige venen opp. Eller som Arilt Meyer kallar det så fint: "Drømmestandplass! Du må bærre drøm at den e dær, for det e ikkje sjans å få sætt nån skikkeli standplass."

Ellinor som min trygge guide.

Etter leiing og korttauing i ei steinrøys var det på tide med litt "skikkeleg" klatring. Ellinor gjer seg klar for å gå Lundeklubben på Store Festvågveggen. (Med utsikt til Henningsvær i bakgrunnen, sjølvsagt)

Ellinor på 2. taulengd av Lundeklubben

Meir utsikt til Henningsvær

Kjempefin rissklatring. Godkjent topp50-kandidat :-)

Nøgde

Dagen vart sjølvsagt avslutta slik som seg hør og bør: med ein skikkeleg kladeis av ei sjokoladekake, til ære for Halstein som hadde bursdag ein litt annan dag... :-)

Skrekkscenario

KALDT å vente på hjelp

Kameratredning og skremming

 Stein Tronstad på besøk, leiar for tryggleik i Norges klatreforbund... Han skildrar seg sjølv som "Norges reddeste klatrer!" I tillegg til gode tryggleikstips hadde Stein maaange skumle og skremmande ulukkeshistoriar.

 Fragleberget på Kalle

Turid reddar Jørgen